پرورش ماهی قزل آلا,
    پرورش ماهی قزل آلا,
    پرورش ماهی قزل الا,

 ترکیبات نیتروژن دار آب
نیتروژن دارای حالتهای مختلفی در آب است و شیمی پیچیده ای در محیط های آبی دارند. اما مهمترین ترکیبات نیتروژن داری که در پرورش آبزیان تاثیر دارند عبارتند از :

    نیتروژن یا N2  : نیتروژن یک گاز بی اثر در پرورش آبزیان تلقی می شود ولی اگر آب مورد استفاده در تکثیر و پرورش قزل آلا از حد بالایی نیتروژن برخوردار شود باعث بیماری به نام حباب گازی می شود . در درجه حرارت معمول پرورش ماهی قزل آلا غلظت نیتروژن در آب حدود 10 الی 20 میلی گرم در لیتر است .
    آمونیاک یا NH3 : آمونیاک بقه عنوان محصول نهایی تجزیه پروتئین ها توسط ماهیان و بی مهرگان به محیط آب دفع می شود . آمونیاک یک ماده سمی و خطرناک در تکثیر و پرورش ماهی قزل آلاست و این گونه ماهی ها به غلظت های کم این ماده نیز حساس است . میزان مجاز آمونیاک در تکثیر و پرورش قزل آلا باید کمتر از 0.03 میلی گرم در در لیتر باشد .
    نیتریت یا NO2  : نیتریت نیز یک ماده سمی و خطرناک در تکثیر و پرورش قزل آلاست که در اثر اکسیداسیون آمونیاک به وسیله نوعی باکتری به وجود می آید .اثرات سمی نیتریت به کاهش تبادلات اکسیژنی و آسیبهای بافتی در ماهی سبب می شود. غلظت نیتریت برای ماهیان قزل آلا باید کمتر از 0.15 میلی گرم در لیتر باشد .
    نیترات یا NO3 : نیترات در اثر اکسیداسیون نیتریت با نوعی باکتری به وجود می آید .نیترات در در غلظتهای کم برای ماهی خطرناک نیست ولی اگر در سیستم های مدار بسته سطح آن افزایش یابد موجب کشتن ماهی می شود .  غلظت مناسب نیترات برای تکثیر و پرورش ماهی قزل آلا بین 0 الی 3 میلی گرم در لیتر است .

 سولفید هیدروژن در آب

این ماده به وسیله نوعی باکتری در شرایط بی هوازی تولید می کند . درواقع این باکتریها گوگرد آب را مصرف می کنند و سولفید دفع می کنند . میزان سولفید هیدروژن به 2 عامل بستگی دارد PH   و درجه حرارت . به طوری که در محیطهای قلیایی و درجه حرارت بالا سولفید هیدروژن کم است .این ماده بسیار سمی و خطرناک است و اثرات سمی آن در درجه اول باعث کاهش اکسیژن می باشد . این ماده در غلظت های پائین نیز برای آبزیان خطرناک است و حداکثر غلظت مجاز در تکثیر و پرورش آبزیان کمتر از 0.003 میلی گرم در لیتر باید باشد .

 فلزات سنگین محلول در آب

فلزات سنگین از قبیل جیوه  -مس – روی و آهن ترکیبات بسیار خطرناکی هستند که امروزه به علت آلودگی منابع آبی با انواع فاضلابها وارد منابع آب می شوند . وجود فلزات سنگین به هر مقدار امکان دارد مشکل ساز نباشد ولی می تواند در گوشت ماهی ها ذخیره شود و به مصرف کننده های نهایی یعنی انسانها منتقل شود. میزان مجاز در مراکز تکثیر و پرورش ماهی قزل آلا باید هر کدام کمتر از 0.1 میلی گرم در لیتر باشد .