ماهیگیری و پرورش ماهی,
تصویر پرورش ماهی    مزرعه پرورش ماهی,
    طراحی مزرعه پرورش ماهی,

 غذا دهی با غذاده پاندولی

این غذاده دارای یک مخزن یه حجم 25 تا 100 لیتر است که غذا را در آن ریخته و از سوراخی که در زیر آن است خارج می شود. در محل سوراخ صفحه ای تعبیه شده است که حرکت آن بوسیله یک میله عمودی متصل به آن سردیگر آن در آب و بالای سطح استخرآویزان است میسر می شود. ماهی ضمن ضربه زدن به میله باعث حرکت صفحه و خروج پلت های غذایی از مخزن غذا می شود.

از معایب آن هجوم ماهی ها در یک نقطه برای خوردن غذا ، احتمال گیر کردن پلت در مسیر، اشکال در ثابت کردن دستگاه در محل و اختلال در کار تمیز کردن استخرها و سایر عملیات جداسازی و دسته بندی ماهیان است. در این روش نیز احتمال تلف شدن غذا و عدم مصرف غذاهای ریخته شده در اثر حرکات آبی و باد وجود دارد. از مزایای این دستگاه کاهش نیروی انسانی ، سادگی و امکان ساخت آن در همه جا و در اختیار بودن بطور دائم برای ماهیان است. البته این نوع غذاده برای ماهی های بالای 30 گرم مناسب بوده و این یکی از محدودیت های این سیستم است که ماهیان کوچکتر نمی توانند به پانول ضربه زنند و غذا بگیرند. مهمترین محل نصب این غذاده در وسط استخر است.

 غذا دهی با غذاده الکتریکی

این دستگاه شامل یک مخزن ، یک الکترو موتور و یک صفحه پره دار چرخشی می باشد. در قسمت پایین مخزن یک مانع وجود دارد و در زیر آن یک الکترو موتور نصب شده است. وقتی دستگاه روشن می شود بر اثر لرزش غذا روی صفحه ریخته شده و بر اثر دوران آن غذا روی سطح استخر پاشیده می شود. این دستگاه را می توان طوری تنظیم کرد که برای ماهیان بزرگتر هر 3 ساعت یکبار به مدت دو دقیقه و برای ماهیان کوچکتر هر یک ساعت یکبار به مدت نیم دقیقه کار کرده و غذا را وارد استخر کند. در این سیستم می توان مقدار روزانه غذا را محاسبه و وارد مخزن کرد. همچنین می توان برای همه ایتخرها یا برای هر استخر یک برنامه جداگانه تنظیم کرد. این دستگاه هزینه های سرمایه ای و نگهداری بالایی را به پرورش دهندگان تحمیل می کند. از مزایای این دستگاه می توان به کنترل روی میزان غذادهی و استفاده برای تمام اندازه های ماهی اشاره کرد.

غذاهای دیگری نیز با استفاده از جریان آب یا استفاده از نوار نقاله و ساعت ساخته و در مزارع آزمایش شده اند.

اما تمامی دست اندرکاران بر این باورند که هیچ نوع غذادهی نمی تواند ویژگی غذادهی دستی و کنترل شده بر پرورش دهنده را داشته باشد.

در تعیین و مقدار و درصد غذادهی عواملی مانند دمای آب ، اندازه غذا، کیفیت آب، نوع غذا، ضریب تبدیل غذا، نوع ماهی و سیستم پرورش دخالت دارند. در هر صورت به همراه غذا، جداول چگونگی مصرف و مشخصات غذا روی کیسه های غذایی به پرورش دهندگان ارائه می شود.

نکته مهمی که باید در مورد تغذیه ماهیان به آن توجه نمود در نظر گرفتن شرایطی است که ماهیان در آن به سر می برند. غذادهی و چگونگی غذادهی باید با توجه به شرایط حاکم بر محیط های پرورشی تعیین شود. مثلاً در زمانی که دمای آب بالا می رود لازم است از مقدار غذای ماهیان کاسته شود و غذادهی در صبح زود و یا عصر هنگام که دما کمی کاهش می یابد در حد پایه و برای جلوگیری از کاهش وزن انجام شود. در صورت تغذیه ماهیان به صورت عادی در چنین شرایطی ، ماهیان دچار بحران ناشی از کمبود اکسیژن و افزایش آمونیاک و مواد معلق در آب می شوند و خفگی ماهیان را به دنبال خواهد داشت. در فصول پاییز و بهار هم که آبها به واسطه ورود سیلاب ها و طغیان های فصلی و آب گل آلود ناشی از ذوب برفها کدر و گل آلود می شوند نیز باید از تغذیه ماهیان در زمان گل بیش از حد آب جلوگیری شود. در زمان بروز شرایط بحرانی و بروز تلفات در گله ماهیان ، اولین اقدام پرورش دهندگان باید قطع غذا و سپس جستجوی عامل بحران ساز باشد. همچنین در زمانی که محیط پرورش ظرفیت پذیرش تراکم و حجم توده زنده ای بیش از میزان موجود را ندارد باید با قطع غذا وزن ماهیان را کنترل کرده و ماهیان اضافه را از محیط های پرورشی خارج کرد. برای جلوگیری از ایجاد شرایط بحرانی ناشی از آلودگی به مواد معلق و ازت آمونیاکی و ایجاد شرایط مساعد زیست محیطی برای ماهیان بهتر است نوبت های غذادهی در طی روز را بیشتر کرد و زمان غذادهی در هر نوبت را نیز کمی طولانی کرد.